Van onze verslaggevers ter plaatse, Monique Middeldorp en John Graham.

Kijk hier

We zijn als niet roeiers aangekomen in Henley. Vanaf het eerste moment geluk. We vonden een parkeerplaats vlakbij de brug. Dichterbij kan nauwelijks en zeker niet voor £ 2. We moesten onze badges ophalen en toen konden we de Stewards Enclosure in (vanwege Brexit worden de badges  niet meer opgestuurd). Monique en ik hadden van tevoren wat discussie over de vraag of haar jurk tot onder de knie kwam of niet. We hebben op safe gespeeld: Monique heeft een andere, langere jurk aangetrokken, want een discussie met de toegangshandhavers wil je niet. Een gescheurde Nereus jas mag wel maar een jurk die te kort is mag niet.

Dinsdag is een dag zoals het vroeger op Henley was. Niet zo druk, zodat je kans maakt een bekende tegen te komen. En dat gebeurde: we kwamen Frank Verschoor tegen. Wij stonden bij de strandstoelen aan het roeiwater en aan de andere kant in een wherry zat de familie Dikken met een paar leden van de acht.

Wij hoefden niet lang op de wedstrijd van de vier te wachten. Het is heerlijk ouderwets. De commentator geeft wat informatie aan en bij de finish staat een man met twee borden op rails, een voor de Hoop en een voor Nottingham Rowing Club. De positie van de borden geeft aan wie voor ligt en hoe ver. De Hoop stond heel ver naar links, dus heel ver voor. Zij aan zij wedstrijden met twee boten zijn psychologisch heel anders dan met zes boten. Je hoeft je slechts op één concurrent te concentreren en, als je een paar lengtes voor ligt, roeit het behoorlijk gemakkelijk. Toen ze voorbij kwamen lag De Hoop vier lengtes voor en het zag er goed uit. Frank ging tussen de strandstoelen staan, wat eigenlijk niet mag (de stoelen zijn om in te zitten) maar het zij hem vergeven. De eerste overwinning is binnen. Door naar donderdag. De ploeg van Nottingham Rowing Club kon afriggeren en naar huis.

We hebben de ploeg gefeliciteerd en dat was het voor vandaag. Morgen om 15 uur (Engelse tijd) start de acht.