Iemand vroeg mij hoe ik mijn laatste stuk zou beginnen, nadat onze jongens de overwinning net niet hadden gehaald. Je vraagt je af of het anders was geweest als je zelf iets anders had gedaan, zoals een blauwe overhemd in plaats van een roze. Het bekende bijgeloof, dat het verschil tussen oorzaak en gevolg negeert. Ik heb mezelf toch niet de schuld gegeven.

Onze dag begon bij het ontbijt waar een grote groep Ieren aanwezig was. Ze bleken de winnaars te zijn van de Ladies Plate in 1974, dus 50 jaar geleden, en mochten in de lunchpauze voorroeien. Ik weet niet of dat zo’n pretje was. Het was even zonnig toen wij naar de baan reden maar het weer al donker voordat onze Hoopploeg te water ging. Wij bleven uit de weg totdat ze in de boot zaten om de concentratie niet te storen.

Toen ging ik naar de drijvende tribune, van waaruit je een overzicht over de hele baan hebt. Daar heerst een vreemde sfeer. Aan het verste eind zitten mensen met computerschermen, die allerlei belangrijke zaken voor de wedstrijd uitvoeren, alsmede de commentatoren. Dit zijn mensen met een zeer typische stem die met een beperkt woordenschat de wedstrijd spannend maken. “And Leander have reduced their rating to 36 and maintain a comfortable lead”: daar kun je de naam van de vereniging wisselen, en ook het cijfer voor het tempo, terwijl als het nog steeds een beetje spannend is het aantal lengtes wordt aangegeven in plaats van “comfortable”. De namen van de “signal” punten (zoals the Mile) mogen ook worden gebuikt, maar dan houdt het snel op.

Verder staan er op die tribune vrijwel uitsluitend oudere mannen (met af en toe een oudere vrouw), waarvan je het idee hebt dat ze héél lang geleden geroeid hebben.

Daar stond ik toen de finale van de Thames Challenge Cup begon en het nog harder was gaan plenzen, zodanig dat een stroom regenwater van het dak van de tribune precies mijn kant op kwam. Ik was echter niet van plan om mijn goede plek op te geven.

Thames had eerst een klein beetje voorsprong, toen iets meer, en het werd 2/3 van een lengte. De Hoop vocht terug tot 1/3 van een lengte en toen ze naderden hoopte ik dat dat laatste stuk te overbruggen zou zijn. Het mocht niet zo zijn. De Hooproeiers hebben alles uit de kast gehaald, en het was een van de beste wedstrijden. Na afloop was iedere Hoop-supporter down. Het is al een uitzonderlijke prestatie om de finale te halen maar toch iets anders dan winnen.

De boot werd uit elkaar gehaald en op de botenwagen geladen. We moesten door blubber en modderstromen lopen om alles bij de botenwagen te brengen. Deze keer scheen er letterlijk en figuurlijk geen zon.

We hadden geen zin om de resterende wedstrijden in onze natte kleding te kijken. Onze volgende Henley race vindt plaats op 1 juli 2025.