Het is de vraag of de titel van dit stuk klopt maar meer daarover later. Wij vertrokken vroeg vanuit ons hotel aan het water in Reading. Wij hadden gehoord dat een parkeerplek bij het station wel te bemachtigen was. Wij kwamen daar aan en de gehele parkeerplaats was min of meer leeg. De parkeerautomaat deed het niet, maar een vriendelijke man van de spoorweg zei dat er nog eentje was, alleen die was uit het zicht achter een gebouwtje. Dat apparaat wilde mijn pasje voor het aangegeven bedrag van twintig pond voor één dag niet accepteren maar de behulpzame man  zei dat ik ook door middel van een QR-code kon betalen. Dat bleek een goede en goedkopere zet te zijn: alles lukte voor 5 pond 60.

Op de baan was het al drukker en de rijen voor de koffie waren lang. Wij keken hoe Christof en Jeroen de riemen van de vier afstelden en gingen de Enclosure in. Toen ging mijn telefoon. Daar mag je niet bellen, maar omdat het Christof was heb ik zijn telefoontje toch in een verlaten hoekje beantwoord. Er was nog één plaats in de kamprechtersboot voor de wedstrijd van de vier. Dus even later zat ik in die boot. Op weg naar de start kregen wij de “Nereusregels” (ja, zo heetten ze) uitgelegd. Niet roepen en geen signalen geven, maar foto’s maken mocht wel.

De vier startte goed en had een lengte voorsprong, maar kon dat niet uitbouwen. In een tweeploegenwedstrijd, als de achterliggende ploeg weer begint in te lopen is het voor de voorliggende ploeg vaak moeilijk om daarop te reageren. En ondanks onze virtuele aanmoedigingen is het Chester dus gelukt om toch met de winst vandoor te gaan. Erg jammer.

Wij werden toen door Hooplid Joost Dikken en zijn vrouw Aleid (ouders van slag Pieter Dikken) in hun wherry opgehaald. Wij roeiden eerst een stuk stroomopwaarts waar we aanlegden en van een heerlijke lunch met wat bubbels hebben genoten. Daarna roeiden we terug naar de “booms”, de houten boomstammen die als rand van de wedstrijdbaan functioneren. Je kunt daar aanleggen om de wedstrijden van erg dichtbij te zien. En daar mag je roepen wat je wil. De acht kwam snel voorbij maar van een echte wedstrijd kon je niet meer spreken. London RC “B”, was al een straatlengte achter. We konden wel de jongens van dichtbij zien en ook de kamprechtersboot, met Christoph en Jeroen, die altijd als derde over de streep komt.

Daarna vertrokken wij tussen allerlei motorbootjes richting de start, de dames roeiden. Na te zijn omgekeerd heb Joost en ik de wherry samen teruggeroeid. Niet over de baan maar wel ernaast. Onze tijd naar de Barrier is niet opgenomen, maar we hebben wel een motorboor ingehaald. Toch vandaag twee keer van start naar finish, een keer roeiend, met wellicht de snelste dagtijd voor een vastebank dubbeltwee met twee sturen.